Prá a Libertá – Cristina Fernández
Pra liberdade, sangro, loito, sobrevivo.
Pra liberdade, os meus ollos e as miñas mans.
Como unha árbore carnal, xenerosa e cativa.
Eu dou cirurxiáns Pra liberdade sinto máis corazóns.
Que area no meu peito: dan espumas As miñas veas,
e entro en hospitais, e entro Algodóns Como nos lírios.
Porque onde unhas pías baleiras amanecer.
Ela porá dúas pedras de aspecto futuro
e fará novas armas e novas
As pernas medran Na carne cortada.
A savia alada brotará sen outono
reliquias do meu corpo nas que perdo cada ferida.
Porque son como a árbore derrubada Que xunta.
(Transcripción propia a partir del poema y del audio de la canción, a falta de fuente escrita; la puntuación y ortografía son estimadas).
Esta versión supone una musicalización similar del poema de Miguel Hernández. La canción, interpretada en gallego, utiliza las cinco estrofas de la segunda parte del poema.