Prá a Libertá

Pra liberdade, sangro, loito, sobrevivo.
Pra liberdade, os meus ollos e as miñas mans.

Como unha árbore carnal, xenerosa e cativa.
Eu dou cirurxiáns Pra liberdade sinto máis corazóns.
Que area no meu peito: dan espumas As miñas veas,
e entro en hospitais, e entro Algodóns Como nos lírios.

Porque onde unhas pías baleiras amanecer.
Ela porá dúas pedras de aspecto futuro
e fará novas armas e novas

As pernas medran Na carne cortada.
A savia alada brotará sen outono
reliquias do meu corpo nas que perdo cada ferida.
Porque son como a árbore derrubada Que xunta.

(Transcripción propia a partir del poema y del audio de la canción, a falta de fuente escrita; la puntuación y ortografía son estimadas).